Świat, w którym żyję
Świat, w którym żyję pogubił się. Pogubił się w nim człowiek. Ale nie każdy, nie, są tacy, którzy czerpią garściami z tego, co dobre i to także dają.
Norweska jesień na zdjęciach
Złote doliny, ośnieżone szczyty, kwiaty utulone przez mróz, zachody i wschody słońca.
Każde piersi, cipka, penis są inne, nie-idealne, piękne
Manifest – o tym, że nie ma ideałów, a dzięki temu każdy z nas jest piękny. O tym, by w tym pięknie wychowywać dzieci i dawać sobie prawo do szczęścia.
Do Rodziców, Pragmatyków, Pesymistów, „każdy-z-nas-kiedyś-marzył”
Mam prośbę. Nie podcinajcie nam skrzydeł. Pozwólcie nam marzyć, przeżyć życie po swojemu, wierzyć w ideały. Pozwólcie nam być.
Maroko analogowo
Zdjęcia, fotografowane analogowym Pentaxem, moim ukochanym. Pełne magii, kolorów i Afryki. Pierwszej Afryki, którą próbowałam poznać mniej lub bardziej od kuchni.
Wyliczanka o tym, co się w życiu liczy
Żyjemy w świecie pływającym po powierzchni, muskającym znaczenia. Świecie iluzji, wymagań i niedopowiedzeń. W tym świecie często zapominamy o tym, co jest ważne. A ważne jest często zupełnie nie to, o czym się nas przekonuje. Otwórzmy oczy, serce, ramiona. Na miłość, prawdziwość, skarby płynące z naszej natury.
Norwegia. Roślinożerka pracująca w fabryce rybnej. I inne bolesne, ważne lekcje.
Roślinożerka przerabiająca 20 ton zwierząt dziennie. O lekcjach, które przyszły do mnie w Norwegii. O tym, że ludzie są głupi, a realista ma niekiedy większą rację niż idealista.
