Podróż po południowej Polsce. Fotorelacja z Ojcowskiego PN i Lanckorony. I wizualizacja różowego campera.

Jedziemy po Polsce. Plany zmieniają się z godziny na godzinę. Nie minął jeszcze tydzień, a my byłyśmy już w Ojcowskim Parku Narodowym, Krakowie, Żywcu, Lanckoronie i Zakopanem. Zeszłyśmy Dolinę Kościeliską, gdzie złapała nas porządna ulewa i widziałyśmy, jak pastuszkowie doją owce na pastwisku. Jest cisza i spokój, nie ma pędu. Ani niepewności, która zawsze towarzyszy…

Czytaj dalej

Podsumowanie roku

Moi znajomi i przyjaciele wiedzą, że gdy mówię „rok”, nie mam na myśli roku kalendarzowego. Rok dla mnie liczy się od czerwca do czerwca, od urodzin do urodzin. Jestem jedną z tych osób, które lubują się w retrospekcjach, w uciekaniu myślami do minionych wydarzeń. Lubię robić podsumowania i zastanawiać się, co mi wyszło, a co…

Czytaj dalej

Zdrowy egoizm, nieprzywiązywanie się i nauka odpuszczania.

Miało być o nauce odpuszczania i o zdrowym egoizmie. Ale później pomyślałam, że warto by to rozszerzyć i opisać wiele sytuacji, gdy te dwie umiejętności świetnie się sprawdzają… Wyszedł zatem tekst-dygresja. I mówię to na początku, byście byli czujni i się nie pogubili w moich zeznaniach. Spotkałam się w Krakowie z bardzo wartościową dziewczyną, która,…

Czytaj dalej

Kraków bez szału

Kraków rozczarował. Ale wiem, gdzie dobrze zjeść, u kogo zrobić tatuaż i jak rozmawiać z ludźmi. Ciekawi?

Ciało to nie powód do wstydu

Nie wstydzę się swojego ciała. Nie nienawidzę i nie kocham. Lubię jak maskotkę z dzieciństwa. Moje ciało ma słabość do czekolady, a ja chcę walczyć z ogłupionym społeczeństwem.

Myśli majowe

Maj nie pozwala pamiętać, jednocześnie nie dając zapomnieć. Maj pachnie bzami i lemoniadą. W maju kwitną kwiaty i w brzuchu rodzą się motyle.

Królestwo Tramwajów

W ostatnim czasie często uciekam do Królestwa Tramwajów. Siedzę przy oknie i obserwuję świat. I ludzi obserwuję. I (za)dużo myślę.

Wiosna Poznanianka

Wiosna przyszła do Poznania. I podejrzała radosnych ludzi, odwiedziła Raj, spacerowała nad Wartą i na Ostrowie Tumskim.
Miała uśmiech na ustach i słońce pod powiekami.
Chodźcie.

Florian się mylił

Napisany sto lat temu i schowany do szuflady. Dziś miałam na niego ochotę.
O Wandzie i Marku. A raczej o wszystkim, co nie jest o nich.